Η αγάπη είναι ένα περίπλοκο συναίσθημα… Περίπλοκο γιατί υπάρχουν χιλιάδες τρόποι να τη δείξεις, να τη δώσεις, να τη νιώσεις… γιατί αν και χωρίζεται σε «είδη» - φιλική, μητρική, οικογενειακή, ερωτική κτλ.- ξέρεις πως το συναίσθημα είναι το ίδιο… πάντα…! Γιατί, αν και υπάρχει για να δένει τους ανθρώπους… πολλές φορές κάτι στραβώνει με αποτέλεσμα να τους απομακρύνει.
Όταν αγαπάς τα δίνεις όλα. Γιατί απλά σου αρκεί να βλέπεις αυτούς που αγαπάς χαρούμενους. Αυτό φτάνει. Και είναι τόσο εύκολο επειδή ξέρεις ότι και αυτοί σε αγαπούν και όταν χρειαστεί θα κάνουν κάτι παρόμοιο. Το δύσκολο είναι να αγαπάς αυτούς που.. σε μισούν… Τι γίνεται τότε?
Τότε είναι που η αγάπη πονάει. Όταν δεν είναι αμοιβαία… μετατρέπεται στο χειρότερο συναίσθημα που μπορείς να νιώθεις. Αντί να σου φέρνει ευτυχία σε οδηγεί στη δυστυχία… Και προσεύχεσαι να μη την είχες νιώσει ποτέ, να μην ήξερες τι είναι… Και ύστερα έρχονται και οι σκέψεις τύπου «δεν πρόκειται να ξαναγαπήσω», «τι νόημα έχει να αγαπάς»?
Και τέτοιες στιγμές.. ενώ τριγύρω σου έχεις τόσους που θέλουν να σε βοηθήσουν εσύ δε τους βλέπεις. Και αν σου λένε πως είναι δίπλα σου… εσύ δε τους νιώθεις…! Γιατί είσαι κολλημένος – κάποιες φορές τυφλωμένος- και τους κλείνεις πόρτες, παράθυρα απομακρύνοντας τους από σένα. Ξες, τότε είναι χειρότερα γιατί μένεις πραγματικά μόνος… Και δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από τη μοναξιά – πίστεψέ με-.! Εκτός και αν σε κάνει να σκεφτείς – που συνήθως έτσι γίνεται- και καταλάβεις τι έκανες. Τότε αυτοί που σε αγαπούσαν πραγματικά θα σε αγαπούν ακόμη και θα είναι εκεί όταν τους ψάξεις. Και θα συνειδητοποιήσεις πως τόοοοσο καιρό ένιωθες μόνος γιατί εσύ «διάλεξες» να νιώθεις μόνος. Ενώ ήσουν περιτριγυρισμένος από αγάπη εσύ δεν την έβλεπες.
Και με όλο αυτό θέλω απλά να πω πως η αγάπη δε σταματά ποτέ. Ίσως κάποια στιγμή να διακοπεί όμως δε μπορεί να σταματήσει. Όπως ένα ποτάμι κυλάει πάνω από κοφτερά βράχια και πέτρες, έτσι και η αγάπη περνάει από δυσκολίες και εμπόδια όμως ποτέ δε σταματά. Και τα δυο προσπερνούν τα αντίστοιχα εμπόδια –ίσως κάποιες φορές με το τίμημα να διακοπούν- όμως δεν παύουν να υπάρχουν!! Και τα ποτάμια είναι άλλωστε δίπλα μας – τα βλέπουμε- και η αγάπη :P.
Οπότε να ξέρεις πως, αν κάποια στιγμή σε πληγώσει, κοίτα γύρω σου και θα δεις πως κι αν ένας δεν σου έδωσε τη δική του… υπάρχουν πολλοί άλλοι που στη δίνουν καθημερινά.!!! Αυτοί αξίζουν… και αυτοί να ξες ότι θα μείνουν… ως το τέλος…!!! <3>
